سلام عزيزم.نااميد نيستم.خستم.از انتظار.از اينکه با پيچوندن کلمات نميفهمم چي دازه ميگه.خيلي دو دل شده.نميدونه چي کار کنه.اينو حس ميکنم.الان 9 شب ميشه بهش گفتم.گلم نميگم نااميد بشو يا خيلي اميد داشته باش.همه چي رو بسپار به خدا.اون وقتي از من جدا شد برخلاف ميلش بدترين کار رو کرد که متنفر بشم اما ميدونستم دلش چي ميگذره.

خبري ازش ندارم.آخرين بار بهم گفت سرش شلوغه.